آیا انواع رایج رزین اکریلیک را می شناسید؟

در مقایسه با پوشش‌های مبتنی بر حلال سنتی، پوشش‌های مبتنی بر آب از مزایای قیمت پایین، استفاده ایمن، صرفه‌جویی در منابع و انرژی، کاهش آلودگی و آلودگی محیط‌زیست برخوردارند و در نتیجه به مسیر اصلی توسعه فعلی صنعت پوشش تبدیل شده‌اند. پوشش‌های رزین اکریلیک پایه آب سریع‌ترین و متنوع‌ترین پوشش‌های غیرآلاینده در پوشش‌های مبتنی بر آب هستند.

بر پایه آب رزین های اکریلیک شامل امولسیون های رزین اکریلیک، پراکندگی های رزین اکریلیک آبی (همچنین به عنوان اکریلیک های رقیق شده در آب نیز شناخته می شوند) و رزین های اکریلیک آبی. امولسیون ها عمدتاً با امولسیون کردن مونومرهای وینیل روغنی در آب تحت شروع آغازگرهای رادیکال آزاد آبی سنتز می شوند، در حالی که پراکندگی های آبی رزین با فرآیندهای مختلفی مانند پلیمریزاسیون محلول رادیکال آزاد یا پلیمریزاسیون محلول مرحله به مرحله سنتز می شوند. از اندازه ذرات دیده می شود: اندازه ذرات امولسیون > اندازه ذرات پراکندگی آبی رزین > اندازه ذرات محلول آبی. از نظر کاربرد، دو مورد اول از همه مهمتر هستند.

امولسیون اکریلیک عمدتاً به عنوان ماده پایه رنگ لاتکس استفاده می شود و کاربرد مهمی در بازار پوشش های معماری دارد و کاربرد آن هنوز در حال گسترش است. کاربردها در زمینه پوشش ها همچنان در حال گسترش است. با توجه به ترکیب مونومر، معمولا به امولسیون اکریلیک خالص، امولسیون اکریلیک استایرن، امولسیون اکریلیک وینیل، امولسیون اکریلیک سیلیکون، امولسیون سرکه سوم (کربنات سوم-وینیل استات)، اکریلیک سوم (کربنات سوم-اکریلات و غیره) تقسیم می شود.

رنگ اکریلیک بر پایه آب را می توان به دو دسته تقسیم کرد: قابل پخش در آب و محلول در آب. اولی بر پایه امولسیون آب یا هیدروسول است. پوشش‌های آکریلات محلول در آب از رزین‌های کوپلیمری با گروه‌های عاملی فعال قابل اتصال متقابل، پوشش‌های ترموست چند سری، با یا بدون رزین‌های پیوند متقابل در حین رنگ‌سازی ساخته می‌شوند، به طوری که گروه‌های عاملی فعال در طول تشکیل فیلم به صورت متقاطع به هم متصل می‌شوند و یک لایه را تشکیل می‌دهند. بدن فیلم رنگ ساختاری. توسعه پوشش‌های آکریلات مبتنی بر آب می‌تواند بسیاری از حلال‌های فرار آلی را با آب جایگزین کند، در شرایطی که از خواص منحصر به فرد پوشش‌های آکریلات اطمینان حاصل شود، در نتیجه به هدف کاهش تا حد زیادی آلودگی هوا دست می‌یابد.

رزین های اکریلیک محلول در آب بیشتر از نوع آنیونی هستند و مقدار مناسبی از کربوکسیلیک اسیدهای غیراشباع مانند اسید اکریلیک، متاکریلیک اسید، مالئیک انیدرید، متیلن سوسینیک اسید و غیره در مونومرهای رزین کوپلیمر شده انتخاب می شوند، به طوری که زنجیره جانبی دارای گروه های کربوکسیل و سپس با آمین آلی یا آب آمونیاک خنثی می شود تا حلالیت در آب به دست آید. علاوه بر این، حلالیت آب رزین را می توان با انتخاب مونومرهای مناسب برای معرفی گروه های آبدوست مانند گروه هیدروکسیل -OH، گروه آمیدو -CONH2 یا باند -O-اتر در زنجیره جانبی رزین افزایش داد. رزین اکریلیک که خنثی می شود و به نمک تبدیل می شود در آب محلول است، اما حلالیت در آب آن چندان قوی نیست و اغلب یک مایع مات یا محلولی با ویسکوزیته بالا تشکیل می دهد، بنابراین باید مقدار معینی از مواد کمکی آبدوست به آن اضافه شود. رزین محلول در آب حلال برای افزایش حلالیت آب رزین.