Update: امولسیون رنگ صنعتی از طریق مجموعه ای از مکانیسم های فیزیکی و شیمیایی به سطوح مختلف می چسبد. نحوه چسبندگی بسته ب...
امولسیون رنگ صنعتی از طریق مجموعه ای از مکانیسم های فیزیکی و شیمیایی به سطوح مختلف می چسبد. نحوه چسبندگی بسته به نوع کف می تواند متفاوت باشد، اما به طور کلی شامل مراحل زیر می شود: آموزش سطح، استفاده از پرایمر، اعمال رنگ، و خشک کردن/خاموش شدن.
آماده سازی سطح یک گام مهم در حصول اطمینان از چسبندگی مناسب امولسیون رنگ است. کف باید کاملاً تمیز شود تا هرگونه کثیفی، چربی یا رنگ آنتیک از بین برود. این کار ممکن است از طریق روش هایی از جمله شستشوی استحکام، سنباده زدن، یا استفاده از پاک کننده های شیمیایی انجام شود. هدف ایجاد یک سطح آسان و آسان است که به رنگ اجازه می دهد تا با موفقیت به هم بچسبد.
پس از آماده سازی سطح، پرایمر اغلب اجرا می شود. پرایمرها برای زیباسازی چسبندگی با استفاده از رشد یک پیوند محکم بین رنگ و سطح طراحی شده اند. بسته به نیازهای خاص شرکت، آنها را می توان از مواد مختلف، متشکل از اکریلیک، اپوکسی یا پلی اورتان تولید کرد. پرایمرها علاوه بر این، مزایای اضافی از جمله مقاومت در برابر خوردگی را ارائه می دهند و ممکن است به آب بندی سطوح متخلخل کمک کنند.
هنگامی که پرایمر خشک شد، امولسیون رنگ اعمال می شود. رنگهای امولسیونی از رنگدانههای معلق در بایندرهای مبتنی بر آب تشکیل شدهاند که در حین خشک شدن، لایهای را شکل میدهند. امولسیون رنگ معمولاً با استفاده از قلم مو، غلتک یا تفنگ اسپری اجرا می شود. بقایای رنگ از طریق مکانیسم های فیزیکی و شیمیایی به کف می چسبند.
چسبندگی فیزیکی زمانی اتفاق میافتد که ذرات رنگ به طور مکانیکی با بینظمیهای روی زمین در هم تنیده میشوند. بافت سطح، شامل منافذ، زبری، یا ریز شیارها، یک لنگر بدنی برای چسبیدن بقایای رنگ ایجاد می کند. این امر به ویژه برای سطوحی مانند چوبی یا بتنی که ساختار بدن می تواند چسبندگی را افزایش دهد بسیار مهم است.
چسبندگی شیمیایی، با این حال، مستلزم پیوند مولکولی بین چسب رنگ و سطح است. امولسیون رنگ دارای چسبهایی (به عنوان مثال، اکریلیک، وینیل یا لاتکس) است که دارای سازمانهای هدفمند هستند که میتوانند از نظر شیمیایی با کف بچسبند. این مشاغل عملی می توانند پیوندهای هیدروژنی، پیوندهای یونی یا پیوندهای کووالانسی را با مواد کف تشکیل دهند و چسبندگی محکم را افزایش دهند.
مکانیسم های چسبندگی منحصر به فرد به ماهیت کف بستگی دارد. به عنوان مثال، روی سطوح متخلخل مانند بتن یا سنگ، امولسیون رنگ می تواند به داخل منافذ نفوذ کند و یک در هم تنیدگی مکانیکی و همچنین یک پیوند شیمیایی با سطح ایجاد کند. در سطوح صاف تر مانند فولاد یا شیشه، پیوند فیزیکی کمتر برجسته است و چسبندگی شیمیایی بسیار مهم خواهد بود.
علاوه بر این، روش خشک کردن و پخت علاوه بر این، نقش مهمی در چسبندگی امولسیون رنگ صنعتی دارد. با خشک شدن امولسیون مبتنی بر آب، چسب رنگ یک فیلم جامد تشکیل می دهد و بقایای رنگدانه را به طور جمعی و روی زمین می چسباند. فرآیند پخت، که ممکن است چندین روز طول بکشد، مستلزم پلیمریزاسیون یا اتصال عرضی بایندر رنگ است. این علاوه بر این، چسبندگی را با ایجاد یک پیوند قوی تر و بادوام تر افزایش می دهد.
در نهایت، امولسیون رنگ صنعتی از طریق مخلوطی از مکانیسمهای بدن و شیمیایی به سطوح متعددی میچسبد. آموزش سطح، کاربرد پرایمر، استفاده از رنگ، و فرآیند خشک کردن/خاموش کردن، مراحل حیاتی در دستیابی به چسبندگی محکم هستند. مکانیسم های چسبندگی خاص به ماهیت سطح و شکل امولسیون رنگ مورد استفاده بستگی دارد.