چگونه می توان شعله پارچه را عقب انداخت؟

تمام پارچه ها می سوزند ، اما بعضی از آنها از دیگران قابل اشتعال هستند.

الیاف طبیعی تصفیه نشده مانند پنبه ، پارچه و ابریشم به راحتی از پشم می سوزند که اشتعال آن دشوارتر است و با سرعت شعله کم می سوزد.

وزن و بافت پارچه در سهولت اشتعال و سوختن مواد تأثیرگذار است.

پارچه های بافته شده تنگ - پشم ، مداكریلیك ، 100 درصد پلی استر و پارچه هایی كه با مقاومت در برابر شعله عمل می كنند گزینه های خوبی هستند. پارچه های سنگین و محکم بافته شده نسبت به پارچه های سبک و سبک از همان مواد ، به آرامی می سوزند. بافت سطح پارچه نیز بر اشتعال پذیری تأثیر می گذارد. پارچه هایی با پارچه بلند ، شل ، کرکی یا چرت "برس دار" به راحتی پارچه هایی با سطح سخت و سفت مشتعل می شوند و در بعضی موارد منجر به چشمک زدن شعله های آتش روی سطح پارچه می شود.

بیشتر پارچه های مصنوعی مانند نایلون ، اکریلیک یا پلی استر در برابر احتراق مقاومت می کنند. با این حال ، پس از احتراق ، پارچه ها ذوب می شوند. این ماده داغ ، چسبناک و ذوب شده باعث سوختگی های موضعی و بسیار شدید می شود. وقتی الیاف طبیعی و مصنوعی با هم مخلوط شوند ، ممکن است خطر افزایش یابد زیرا ترکیبی از سرعت بالای سوختن و ذوب شدن پارچه معمولاً منجر به سوختگی جدی می شود. در بعضی موارد ، خطر ممکن است بیشتر از هر پارچه به صورت جداگانه باشد.

پرده ها ، پارچه فروشی ها و سایر کالاهای موجود در خانه می توانند با استفاده از مواد بازدارنده شعله از طریق درمان شیمیایی ، میزان سوزش خود را کاهش دهند. چنین درمانی ضد شعله بعد از ساخت برای لباس توصیه نمی شود.

طراحی لباس همچنین ممکن است بر اشتعال پذیری لباس تأثیر بگذارد. لباسهای کامل ، بلند و گشاد به راحتی مشتعل می شوند و میزان سوختن آنها بیشتر است زیرا مواد بیشتری نسبت به لباسهای مناسب در معرض جو قرار می گیرند.

مواد مقاوم در برابر شعله که در لباس ها استفاده می شود برای حفظ اثر بازدارنده شعله نیاز به شستشوی ویژه دارند. مواد مقاوم در برابر شعله را باید فقط با مواد شوینده استاندارد شستشو داد. برچسب های لباس معمولاً اطلاعات کافی در مورد مراقبت از لباس را ارائه می دهند.