چگونه می توان فایبرگلاس را شناخت و شناخت؟

الیاف شیشه قرن هاست که تولید می شود ، اما اولین حق ثبت اختراع در سال 1880 به مخترع پروسی هرمان هامسفهر (1914-1845) در ایالات متحده اعطا شد.

در سال 1932 ، هنگامی که گیم اسلایتر ، محقق اوونز-ایلینوی ، یک جت هوای فشرده را به سمت شیشه مذاب هدایت کرد و الیاف تولید کرد ، به طور تصادفی تولید انبوه رشته های شیشه را کشف کرد. حق ثبت اختراع این روش تولید پشم شیشه برای اولین بار در سال 1933 اعمال شد. اوونز در سال 1935 به كورنینگ پیوست. اوونز كورنینگ روش را اصلاح كرد و در سال 1936 "Fiberbolas" (املای "اختراع شده) را ثبت كرد. در ابتدا ، فایبرگلاس نوعی پشم شیشه بود که در آن فیبرها مقدار زیادی گاز را به دام می انداختند ، و به ویژه در دماهای بالا به عنوان یک عایق مفید بود.

du Pont در سال 1936 رزین مناسبی را برای ترکیب الیاف شیشه و پلاستیک برای تولید مواد کامپوزیت تولید کرد. اولین جد رزین های پلی استر مدرن ، رزین سیانامید در سال 1942 بود. در آن زمان ، از سیستم پخت پراکسید استفاده شد. با ترکیب الیاف شیشه و رزین ، محتوای گاز مواد با پلاستیک جایگزین می شود. این عملکرد عایق را به مقدار معمول پلاستیک کاهش می دهد ، اما اکنون ، این ماده کامپوزیتی برای اولین بار مقاومت زیادی نشان می دهد و انتظار می رود به عنوان سازه و مواد ساختمانی استفاده شود. بسیاری از مواد کامپوزیت الیاف شیشه همچنان به عنوان "الیاف شیشه" (به عنوان یک نام عمومی) شناخته می شوند ، که همچنین برای محصولات پشم شیشه با چگالی کم که به جای پلاستیک حاوی گاز هستند نیز استفاده می شود.

ری گرین از اوونس کورنینگ اولین کشتی ترکیبی را در سال 1937 تولید کرد ، اما به دلیل شکننده بودن پلاستیک های استفاده شده ، در آن زمان پیشرفت دیگری حاصل نشد. بر اساس گزارش ها ، در سال 1939 ، روسیه یک کشتی مسافربری ساخته شده از مواد پلاستیکی ساخت ، در حالی که ایالات متحده بدنه و بال های هواپیما را ساخت. اولین اتومبیل با بدنه فایبرگلاس نمونه اولیه Stout Scarab در سال 1946 بود ، اما این مدل به تولید نرسید.