ده روش برتر کنترل گرد و غبار

کاهش سرعت

وسایل نقلیه با سرعت بالا گرد و غبار را ایجاد می کنند. مطالعات نشان می دهد PM10 یا گرد و غبار با سرعت خودرو بالا می رود. کاهش سرعت از 40 مایل در ساعت (مایل در ساعت) به 20 مایل در ساعت انتشار گرد و غبار را تا 65 درصد کاهش می دهد. علائم محدودیت سرعت و اجرای آن می تواند سرعت را کاهش دهد. کانال های تخلیه در جاده ها و سرعت گیرها می توانند سرعت را کاهش دهند. اثربخشی محدودیت های سرعت بستگی به اجرای قانون و تمایل جامعه به رعایت قوانین دارد. سرعت گیری و تخلیه سرعت فقط گرد و غبار را کاهش می دهد. بهبود طراحی جاده

تخلیه خوب جاده می تواند گرد و غبار را کاهش دهد. اگر سطح جاده زهکشی ضعیفی داشته باشد ، گودال هایی تشکیل می شوند. آب ذرات ریز (ریز) را از خاک زیر جاده به سمت بالا شناور می کند. با ترافیک ، آب و باد جریمه ها را به صورت گل و خاک پخش می کند. ایستادن آب در کنار جاده ممکن است بستر جاده را اشباع کند و در نتیجه چاله هایی ایجاد کند. وقتی جریمه ها شسته می شوند ، یا منفجر می شوند ، ذرات بزرگتر بدون لقمه باقی می مانند. این ذرات بزرگتر به کنار جاده رانده می شوند ، در نتیجه نیاز به دوباره کاری سطح گران قیمت است. اگر جاده ای با تسکین گرد و غبار تصفیه شود ، عملکرد تسکین به ریختن آب جاده و داشتن سطح رانندگی صاف بستگی دارد.

آب جاده (تسکین دهنده 1)

رطوبت در سطح جاده های خاکی باعث می شود ذرات به هم بچسبند. با آبیاری سطح جاده می توان میزان رطوبت جاده های خاکی را افزایش داد. بسته به شرایط آب و هوایی ، یک آبیاری ممکن است برای ساعتها یا روزها موثر باشد. اگرچه تقریباً در تمام جوامع آلاسکا آب موجود است ، اما انتقال و پخش آن در جاده های آسفالت نشده می تواند برای جوامع کوچکتر مشکل ساز شود. جوامع بزرگتر ممکن است کامیون های آب برای استفاده از منابع محلی تأمین آب داشته باشند. هنگامی که آب به تنهایی استفاده شود ، باعث کاهش کوتاه مدت گرد و غبار می شود. آبیاری منظم و سبک بهتر از آبیاری کم تکرار و سنگین است.

انواع مختلفی از تجهیزات برای پخش آب از تریلر پشت یک چرخ 4 چرخ یا از پشت یک وانت در حال تولید است. این سیستم ها برای حمل و نقل به جوامع روستایی ، و برای نگهداری آسان طراحی شده اند.

پوشاندن خاکهای سطح جاده آسفالت نشده با سنگ ریزه

استفاده از سنگ ریزه روی سطح جاده خاکی می تواند گرد و غبار را کاهش دهد. گراول سطح سختی را برای محافظت از خاک در برابر چرخ های خودرو فراهم می کند. متخصصان محلی تعمیر و نگهداری جاده ها یا مخاطبین ADOT می توانند اطلاعاتی در مورد راه های م ofثر در گورگذر جاده ها ارائه دهند. سنگ ریزه قدرت جریان های هوایی ناشی از خود وسایل نقلیه را کاهش نمی دهد ، بنابراین ترافیک هنوز هم می تواند ذرات سست خاک را به هوا وارد کند. بدون داشتن پایگاه جاده ای خوب از سنگدانه های خرد شده ، ترافیک سنگ ریزه های سطح را به پایین به زمین هدایت می کند ، به خصوص هنگامی که جاده مرطوب است. اگر سطح جاده مواد ریز کافی برای سیمان سازی ماسه سطحی در محل خود نداشته باشد ، ترافیک سنگ ریزه را از خطوط رانندگی دور می کند.

برای اینکه در مدت زمان طولانی موثر واقع شود ، باید سنگ ریزه جدیدی در سطح جاده لنگر انداخت. این کار از طریق ترکیب شن با مخلوط سنگدانه ها یا چسب های خاک انجام می شود. اگر شن و ماسه با فشار دادن به خاکهای زیر جاده از بین برود ، استفاده از پارچه های ژئوتکستایل ممکن است لازم باشد. این پارچه ها از نخ های پلیمری با مقاومت کششی بسیار بالا ساخته شده اند و در طرح هایی موجود هستند که یا موانع آب تشکیل می دهند و یا اجازه می دهند آب ، اما خاک ریز ، به داخل آن مهاجرت نکند.

افزایش میزان رطوبت سطح جاده (تسکین دهنده 2)

رطوبت در سطح جاده های خاکی باعث می شود ذرات به هم بچسبند. میزان رطوبت جاده های خاکی را می توان از طریق پخش آب یا استفاده از نمک های دلپذیری که آب را جذب می کنند ، افزایش داد. نمک های دلپذیر نوعی تسکین دهنده گرد و غبار است. یک نمک دلپذیر مانند کلرید کلسیم یا کلرید منیزیم آب را از هوا جذب می کند. محتوای آب خاکهای تصفیه شده با این نمکها در مقایسه با خاکهای تصفیه نشده بیشتر است. جاده های خیس و لغزنده و خوردگی خودرو از معایب کاربرد نمک است. همچنین ، باران در نهایت نمک ها را از جاده دور می کند. مدت زمان عملی کاربرد نمک بیش از یک یا چند سال نیست. کلرید کلسیم طی چندین سال در بسیاری از نقاط در آلاسکا به عنوان تسکین دهنده کنترل گرد و غبار مورد آزمایش و استفاده قرار گرفته است.

اتصال ذرات با هم (تسکین دهنده 3)

نوع دیگر تسکین دهنده های گرد و غبار شامل مواد شیمیایی است که ذرات ریز را به یکدیگر یا به ذرات بزرگتر متصل می کند. این مواد شیمیایی به چندین گروه تقسیم می شوند ، از جمله نفت ، پایه غیر آلی ، تثبیت کننده های الکتروشیمیایی و پلیمرهای مصنوعی.

بایندرهای مستقر در نفت شامل آسفالتهای امولسیون شده ، آسفالت کات بک و Bunker C. این مواد ذرات را با لایه نازکی از آسفالت می پوشانند که باعث افزایش جرم ذرات و کاهش احتمال هوازدگی می شود. آسفالت امولسیون شده ترکیبی از آسفالت و آب است که به خاک سطح جاده نفوذ می کند. وقتی آسفالت با یک گریدر در انتهای سطح جاده یا دو اینچ مخلوط می شود ، این خوب عمل می کند. این محصولات به دلیل رواناب می توانند مجاری آب را آلوده کنند و به طور کلی دیگر مورد توجه قرار نمی گیرند.

سرکوب کننده های گرد و غبار آلی غیر نفتی شامل لیگنوسولفونات ها و رزین ها می باشد. لیگنوسولفونات ها هنگام استخراج لیگنین از چوب ، در تولید کاغذ حاصل می شوند. لیگنین یک پلیمر طبیعی است و می تواند ذرات خاک را به یکدیگر متصل کند. لیگنوسولفونات ها محلول در آب هستند و می توانند از سطح راه و یا باران از آن عمیق تر شوند. این محصولات آلومینیوم را خورد می کنند مگر اینکه کربنات کلسیم وجود داشته باشد. لیگنوسولفونات ها با گرد و غبارهای ریز با خاصیت انعطاف پذیری بالا در محیط های خشک مانند ذرات رس بهترین کار را می کنند. قرص های یخبندان که معمولاً در آلاسکا وجود دارد ، خاصیت پلاستیکی کمی دارند. لیگنوسولفونات ها ممکن است در کنترل گرد و غبار در آلاسکا از ارزش محدودی برخوردار باشند.

تثبیت کننده های الکتروشیمیایی شامل نفت سولفوناته ، تثبیت کننده های یونی و بنتونیت است. این محصولات خاکی را که آب را به خود جذب می کند خنثی می کند و اجازه می دهد پیوندهایی بین ذرات ایجاد شود. تثبیت کننده های الکتروشیمیایی باید در سطح جاده کار شوند ، و این امر به تجهیزاتی نیاز دارد که ممکن است در جوامع دورافتاده روستایی موجود نباشد.

محصولات پلیمری مصنوعی شامل پلی وینیل اکریلیک و استات می باشد. آنها ذرات خاک را می بندند و یک فیلم نیمه سخت در جاده ایجاد می کنند. این محصولات یا مایعات هستند و یا پودرهایی که با آب مخلوط می شوند. محصولات به صورت مایع استفاده می شوند و نیاز به خشک شدن دارند. دما در طی پخت باید بیش از حد یخ زدگی باقی بماند. ترافیک باید از مناطق تحت درمان تا زمان خشک شدن منحرف شود که ممکن است 12 تا 24 ساعت طول بکشد. از محصولات پلیمری مصنوعی برای کنترل گرد و غبار و بهبود مقاومت خاک در تعدادی از میدان های هوایی در شمال کانادا و آلاسکا استفاده شده است.

آب بندی جاده های آسفالت نشده با روسازی یا سایر مواد غیر قابل نفوذ

سنگ فرش کردن موثرترین و گرانترین روش برای کنترل گرد و غبار از جاده های آسفالت نشده است. آسفالت و بتن پرتلند سطوح بادوام و موثری را ایجاد می کنند که از خرابی سطوح خاک جلوگیری می کنند. سنگفرش بسیار گران است. در چند سال گذشته ، جاده های کوتزبو که بیش از 500 وسیله نقلیه در روز حمل می کنند آسفالت شده است. سنگفرش های نازک ، مانند مهر و موم تراشه ، در جاده های جنوب آلاسکا اعمال شده است اما می تواند در هنگام شکستن از هم بپاشد. جاده های آسفالته ممکن است با ورود وسایل نقلیه از جاده های آسفالته ، گرد و غبار جمع شوند.

صفحات فایبرگلاس که در میادین نفتی با آب و هوای سرد مورد استفاده قرار می گیرند ، سطوح موقت جاده را فراهم می کنند. این صفحات بهم پیوسته در مقاطع 14 فوت در 8 فوت در 2 اینچ ساخته می شوند. صفحات می توانند بارهای بسیار سنگین را در فواصل کوتاه و بدون نیاز به ساخت بسترهای جاده ای سازه حمل کنند. این برای مناطقی مانند شمال غربی آلاسکا که تامین مصالح ساختمانی محدود است خوب است. این صفحات در هر بشقاب حدود 2000 دلار گران هستند ، اما به نظر می رسد عمر آنها بسیار طولانی است.

زمین در معرض را کاهش دهید

زمین پوشیده از بین نمی رود و گرد و غبار ایجاد نمی کند. هر منطقه پارکینگ خاکی ، مسیر پیاده روی ، میانبر یا بلوف فرسایشی می تواند گرد و غبار ایجاد کند. هر دنباله جدید مشکل را بدتر می کند.

حفظ پوشش گیاهی بومی ، تاندرا یا جنگل. کاشت مجدد مناطق بایر ؛ کاشت باغ؛ و فقط رانندگی فقط در جاده ها یا مسیرهای تعیین شده می تواند اقدامات کنترل گرد و غبار باشد. گیاهان زنده نه تنها زمین را می پوشانند ، بلکه ریشه های آنها خاک را نیز در کنار هم نگه می دارد.

آهسته باد

بادشکن ها موانعی هستند که برای کاهش سرعت و هدایت جریان باد طراحی شده اند. این موارد در آلاسکا زیاد مورد استفاده قرار نمی گیرند ، اما ممکن است در بعضی مناطق مفید باشند. بادشکنهای موثر باد را متوقف نمی کنند بلکه حرکت آن را به جلو می شکنند تا سرعت آن کم شود. بادگیرهای خوب تلاطم بیش از حد یا گردبادهای باد ایجاد نمی کنند. مواد بادشکن ممکن است شامل حصارهای تخته ای و تخته ای (با شکاف بین حصارها) ، برم ، حصارهای برفی و ردیف ها یا پرچین های گیاهان باشد. بادشکنها درصورتیکه برای جهتهای خاص باد طراحی شوند بسیار مفید هستند.

ناحیه محافظتی موثر که در اثر بادشکن ایجاد می شود تقریباً 25 برابر ارتفاع آن است ، اگرچه کاهش حداکثر حفاظت باد در محدوده 5 تا 8 برابر ارتفاع صفحه رخ می دهد. بنابراین ، در صورت برنامه ریزی یک بادگیر به ارتفاع 25 فوت ، بادگیر باید برای حداکثر کاربرد 125 تا 200 فوت (5 تا 8 بار 25 فوت) از خانه باشد. بادگیر 10 پا حداکثر حفاظت را در برابر 75 فوت و مقداری کاهش باد (حدود 10 درصد) تا 250 فوت را ایجاد می کند.

اگر شما علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر هستید ، لطفا با ما تماس بگیرید.