پلی اورتان آب: مواد اولیه و روش های سنتز رایج در آماده سازی!

با توسعه سریع پلی اورتان پایه آب در سال های اخیر، انواع مواد اولیه پلی اورتان پایه آب به طور فزاینده ای فراوان شده اند. با توجه به سنتز و ویژگی های فنی پلی اورتان پایه آب، هنوز تفاوت هایی بین مواد اولیه مورد استفاده برای پلی اورتان پایه آب و الاستومرهای پلی اورتان وجود دارد. از تجزیه و تحلیل ادبیات مربوطه، سه نوع ماده خام معمولاً در تهیه پلی اورتان آب استفاده می شود.

یک: پلیمرهای پلیمری
پلی‌ال‌های پلیمری رایج برای تهیه پلی‌اورتان‌های پایه آب، عمدتاً دیول‌های پلی اتر و دیول‌های پلی استر هستند. علاوه بر این، پلی‌ال‌های پلیمری مانند تریول‌های پلی‌اتر، پلی‌ال‌های پلی استر با شاخه کم و دیول‌های پلی کربنات نیز وجود دارند. .
1) امولسیون پلی یورتان آب از نوع پلی اتر با انعطاف پذیری خوب در دمای پایین و مقاومت در برابر هیدرولیز خوب مشخص می شود. پلی اکسی پروپیلن گلیکول (PPG) یک پلی اکسی پروپیلن گلیکول (PPG) است که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد و قیمت آن کمتر از پلی استر گلیکول است. معایب آن چسبندگی کم و خواص مکانیکی ضعیف است. استحکام مکانیکی و مقاومت هیدرولیز امولسیون پلی اورتان مبتنی بر آب ساخته شده از پلی تتراهیدروفوران اتر گلیکول بهتر است. ، اما قیمت بالا است و امولسیون پلی اورتان مبتنی بر آب پلی تتراهیدروفوراندیول، چسبندگی به بستر ایده آل نیست، که همچنین استفاده گسترده آن را محدود می کند.
2) امولسیون پلی یورتان بر پایه آب پلی استر با استحکام بالا و چسبندگی خوب مشخص می شود، اما از آنجایی که مقاومت هیدرولیز خود پلی استر بدتر از پلی اتر است، پلی اورتان پایه آب پلی استر تهیه شده از مواد اولیه عمومی دارای دوره نگهداری نسبتاً پایداری است. کوتاه.

دو: دی ایزوسیانات
دی ایزوسیانات‌هایی که معمولاً در تهیه امولسیون‌های پلی یورتان موجود در آب مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل دی ایزوسیانات‌های معطر: TDI، MDI، و غیره. دی ایزوسیانات های آلیفاتیک و آلی سیکلیک وجود دارد: IPDI، HDI، H12MDI، و غیره. امولسیون های آب پلی یورتان ساخته شده از آنها مقاومت هیدرولیز بالاتری نسبت به آنهایی که از دی ایزوسیانات های معطر ساخته شده اند، دارند، بنابراین محصولات پلی یورتان موجود در آب پایداری ذخیره سازی خوبی دارند.

سه: افزایش دهنده زنجیر
دو نوع افزایش دهنده زنجیره ای وجود دارد که معمولاً در تهیه پلی اورتان آب استفاده می شود:
1) 1،4-بوتاندیول، اتیلن گلیکول، دی اتیلن گلیکول، هگزان دیول، اتیلن دی آمین، دی اتیلن تریامین و غیره؛
2) توسعه دهنده زنجیره هیدروفیل: دی متیلول پروپیونیک اسید (DMPA)، دی متیلول بوتیریک اسید (DMBA)، نیمه استر دی هیدروکسی و غیره.

چهار: روش سنتز پلی اورتان مبتنی بر آب
1. روش محلول (همچنین به عنوان روش استون شناخته می شود)
پیش پلیمر منتهی به گروه ایزوسیانات را در حلالی با نقطه جوش کم که با آب قابل امتزاج است حل کنید (معمولاً استون مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین این روش را روش استون نیز می نامند) و با یک ترکیب دارای گروه عاملی آبدوست واکنش نشان دهید. یک یونومر پلی اورتان تشکیل می دهد. آب اضافه می شود و برای تحقق انتقال فاز هم زده می شود و استون با تقطیر برای به دست آوردن امولسیون پلی اورتان مبتنی بر آب بازیابی می شود.
2. روش پراکندگی پیش پلیمری
اولین مرحله در این فرآیند این است که ابتدا یک پیش پلیمر مبتنی بر NCO را سنتز کنید، سپس یک گروه یونی را کاشت کنید تا آن را به یک الیگومر یونی تبدیل کنید، و سپس آب را برای هم زدن شدید با سرعت بالا اضافه کنید. در این زمان، تشکیل یک پراکندگی آبی از پیش پلیمر پلی اورتان و واکنش گسترش زنجیره ای گروه های انتهایی -NCO با آب به طور همزمان رخ می دهد. افزودن دی آمین به عنوان گسترش دهنده زنجیره می تواند احتمال واکنش -NCO با آب را کاهش دهد، به طوری که پراکندگی آب نهایی پلی اورتان اوره تشکیل شود.
3. روش پراکندگی مذاب
پلی استر یا پلی اتر دیول، آمین سوم و ایزوسیانات در حالت مذاب برای تهیه پیش پلیمر تهیه می شوند و اوره اضافی برای پایان دادن به تشکیل آینومر بیورت آبدوست استفاده می شود و سپس در محلول فرمالدئید پراکنده می شود تا واکنش متیلاسیون هیدروکسیل ایجاد شود و متیلول بیس بیورت پلی گوورت تولید می کند. که می توان آن را با آب رقیق کرد تا امولسیون بیورت پلی اورتان بدست آید. واکنش این روش به راحتی قابل کنترل است و امولسیون پراکندگی پایدار با ذرات ریز و یکنواخت را می توان بدون دستگاه همزن قوی با سرعت بالا به دست آورد.




چسب آب برای لمینت رویه کفش