طبقه بندی و ویژگی های ضخیم کننده ها در پوشش ها چیست؟

افزودنی های پوششی به مقدار کمی در پوشش ها استفاده می شوند، اما می توانند عملکرد پوشش ها را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند و به بخشی ضروری از پوشش ها تبدیل شده اند. ضخیم کننده پوشش یک افزودنی رئولوژیکی است که نه تنها می تواند پوشش را ضخیم کند و از افتادگی در حین ساخت جلوگیری کند، بلکه خواص مکانیکی عالی و پایداری ذخیره سازی را نیز به پوشش می دهد. این یک کلاس بسیار مهم از افزودنی ها برای پوشش های مبتنی بر آب با ویسکوزیته کم است.

1. طبقه بندی ضخیم کننده ها برای پوشش های مبتنی بر آب
در حال حاضر انواع مختلفی از ضخیم‌کننده‌ها در بازار موجود است که عمدتاً شامل ضخیم‌کننده‌های معدنی، سلولزی، پلی‌اکریلات‌ها و ضخیم‌کننده‌های پلی‌اورتان وابسته است. غلیظ کننده های معدنی دسته ای از مواد معدنی ژل هستند که با آب متورم می شوند و تیکسوتروپی را تشکیل می دهند. به طور عمده بنتونیت، آتاپولژیت، سیلیکات آلومینیوم و غیره وجود دارد که بنتونیت بیشترین مصرف را دارد. ضخیم کننده های سلولزی سابقه طولانی استفاده و انواع مختلفی از جمله متیل سلولز، کربوکسی متیل سلولز، هیدروکسی اتیل سلولز، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز و غیره دارند که زمانی جریان اصلی قوام دهنده ها بودند. یکی از متداول ترین آنها هیدروکسی اتیل سلولز است. ضخیم کننده های پلی آکریلات اساساً به دو نوع تقسیم می شوند: یکی پلی اکریلات محلول در آب است. دیگری یک غلیظ کننده امولسیونی هموپلیمر یا کوپلیمر از اکریلیک اسید و متاکریلیک اسید است. این ماده به خودی خود اسیدی است و باید با آب قلیایی یا آمونیاکی تا PH 8 تا 9 خنثی شود تا به اثر غلیظ کننده برسد که به عنوان غلیظ کننده تورم قلیایی اسید اکریلیک نیز شناخته می شود. ضخیم کننده های پلی اورتان، ضخیم کننده های انجمنی جدید در سال های اخیر هستند.

2. ویژگی های ضخیم کننده های مختلف
ضخیم کننده های سلولزی ضخیم کننده های سلولزی دارای راندمان ضخیم کنندگی بالایی هستند، به ویژه برای ضخیم شدن فاز آبی. محدودیت کمتر در فرمولاسیون پوشش، کاربرد گسترده. محدوده pH گسترده ای که می توان از آن استفاده کرد. با این حال، معایبی مانند تسطیح ضعیف، پاشش بیشتر در طول پوشش غلتکی، پایداری ضعیف و حساسیت به تخریب میکروبی وجود دارد. به دلیل ویسکوزیته پایین در برش زیاد و ویسکوزیته بالا در برش استاتیک و کم، ویسکوزیته پس از تکمیل پوشش به سرعت افزایش می‌یابد که می‌تواند از افتادگی جلوگیری کند، اما از طرف دیگر باعث تسطیح ضعیف می‌شود. مطالعات نشان داده است که با افزایش وزن مولکولی نسبی غلیظ کننده، پاشش رنگ های لاتکس نیز افزایش می یابد. ضخیم کننده های سلولزی به دلیل وزن مولکولی نسبتا زیاد، مستعد پاشش هستند. و چون سلولز آبدوست تر است، مقاومت لایه رنگ را در برابر آب کاهش می دهد.