کدام مواد افزودنی روکش می تواند مشکل انقباض روکش های بر پایه آب را حل کند؟

در پوشش های مبتنی بر آب ، که مواد افزودنی روکش می تواند دهانه را از بین ببرد؟

رطوبت پذیری پوشش روی سطح یک عامل مهم است که کیفیت پوشش را تعیین می کند. چگونه می توان خیس شدن را در حین استفاده بهبود بخشید؟ کدام افزودنی برای مشکل خاصی مناسب است؟ مکانیسم پشت آن چیست؟ این سوالات و سوالات مشابه را اغلب از ما می پرسند و آنها نشان می دهند که موضوع خیس شدن توسط تولیدکنندگان رنگ چقدر اهمیت دارد.
جای تعجب نیست که در فرآیند استفاده یا خشک کردن ، اگر خیس شدن کافی نباشد ، ممکن است نقص هایی انتظار داشته باشد ، به عنوان مثال ، تشکیل یک فیلم روکش یکنواخت و بدون پوشش غیرممکن است.

هیچ یک از سوالات بالا پاسخ ندارند ؛ هر سوال به صورت جداگانه در نظر گرفته می شود یک روش دقیق تر مستلزم در نظر گرفتن هم سطح مواد و هم پوشش روکش است. عملکرد نقاشی این است که سطح مواد را با رنگ به خوبی ترکیب کند. پدیده خیس شدن فقط در یک رابط رخ می دهد. چند مولکول بین بستر و پلیمر تعیین می کند که آیا مواد به درستی محافظت شده اند و آیا لایه پوشش دارای نقص است یا خیر. موفقیت یا شکست تولیدکنندگان رنگ و کاربران رنگ به این چند عنصر بستگی دارد.

کشش سطحی مایع در سطح هوا کشش سطحی نامیده می شود.
این انرژی مورد نیاز برای رساندن یک ذره اولیه از مایع به سطح هوا است. سطح مایع بزرگ شده و نیروی جذاب بین مولکولهای مایع عمل می کند. در داخل مایع ، این نیروها یکدیگر را لغو می کنند زیرا در همه جهات هماهنگ عمل می کنند. در سطح مشترک ، این نیروها به سمت داخل مایع هدایت می شوند. مایع سعی می کند سطح آن را کاهش دهد. همه مایعات از گرافیک ایده آل استفاده می کنند ، زیرا برای حجم خاصی این سطح یا سطح رابط قسمت پایین است. به طور کلی ، این سطحی است که روی سطح عمل می کند (کشش سطحی).

کار مورد نیاز برای گسترش ناحیه رابط A توسط یک واحد ، رابط انرژی W نامیده می شود. این متناسب با اندازه واحد اضافی است و می تواند با یک فرمول دیفرانسیل بیان شود: Y = ضریب DW/DA DA Y به عنوان کشش سطحی تعریف شده است از رابط علامت o در مورد رابط مایع/هوا نیز استفاده می شود. اندازه آن انرژی در واحد سطح (j/m2) است که کار مورد نیاز برای بدست آوردن سطح جدید است. واحد sl کشش سطحی N/M است.

از آنجا که فازهای مایع تغییر شکل پذیر هستند ، کشش سطحی آنها را می توان مستقیماً اندازه گیری کرد. کشش سطحی حلال منحنی مورد استفاده برای پوشش بین 14 تا 73 نانومتر بر متر است. هنگامی که کشش سطحی آب خالص 73 نانومتر بر متر بر متر باشد ، حلال با فرار زیاد کم آلیفاتیک مقدار کمی را نشان می دهد. کشش سطحی یک نوع پوشش نه تنها به حلال استفاده شده بلکه به سایر مواد تشکیل دهنده بستگی دارد. با این وجود ، کشش سطحی هنوز یک پارامتر مهم است