مقدمه ای در مورد امولسیون رزین اکریلیک چیست؟

در مقایسه با پوشش‌های مبتنی بر حلال سنتی، پوشش‌های مبتنی بر آب دارای مزایای قیمت پایین، استفاده ایمن، صرفه‌جویی در منابع و انرژی، کاهش آلودگی و آلودگی زیست‌محیطی هستند و در نتیجه به مسیر اصلی توسعه فعلی صنعت پوشش تبدیل شده‌اند. روکش‌های رزین اکریلیک مبتنی بر آب سریع‌ترین و متنوع‌ترین پوشش‌های غیرآلاینده در پوشش‌های مبتنی بر آب هستند.

بر پایه آب رزین های اکریلیک شامل امولسیون های رزین اکریلیک، پراکندگی رزین های اکریلیک آبی (همچنین به عنوان رزین های اکریلیک قابل رقیق شدن در آب نیز شناخته می شود)، و محلول های رزین اکریلیک آبی. امولسیون ها عمدتاً با امولسیون کردن مونومرهای وینیل روغنی در آب تحت شروع آغازگرهای رادیکال آزاد آبی سنتز می شوند، در حالی که پراکندگی های آبی رزین با فرآیندهای مختلفی مانند پلیمریزاسیون محلول رادیکال آزاد یا پلیمریزاسیون محلول مرحله به مرحله سنتز می شوند. از اندازه ذرات دیده می شود: اندازه ذرات امولسیون> اندازه ذرات پراکندگی آبی رزین> اندازه ذرات محلول آبی. از نقطه نظر کاربرد، دو مورد اول از همه مهمتر هستند.

امولسیون اکریلیک عمدتا به عنوان ماده پایه رنگ لاتکس استفاده می شود و کاربرد مهمی در بازار پوشش های معماری دارد و کاربرد آن هنوز در حال گسترش است. در سال های اخیر، توسعه و کاربرد پراکندگی آب رزین اکریلیک توجه بیشتری را به خود جلب کرده است و به طور گسترده ای در پوشش های صنعتی استفاده می شود، کاربردهای عمرانی در زمینه پوشش ها همچنان در حال گسترش است. با توجه به ترکیب مونومر، معمولاً به امولسیون اکریلیک خالص، امولسیون اکریلیک استایرن، امولسیون اکریلیک استات، امولسیون اکریلیک سیلیکون، امولسیون سرکه سوم (کربنات سوم-وینیل استات)، اکریلیک سوم (امولسیون کربنات سوم-اکریلات و غیره) تقسیم می شود.

رنگ اکریلیک بر پایه آب را می توان به دو دسته تقسیم کرد: قابل پخش در آب و محلول در آب. اولی بر پایه امولسیون آب یا هیدروسول است. پوشش‌های آکریلات محلول در آب از رزین‌های کوپلیمری با گروه‌های عاملی فعال قابل اتصال متقابل، پوشش‌های ترموست چند سری، با یا بدون رزین‌های پیوند متقابل در حین رنگ‌سازی ساخته می‌شوند، به طوری که گروه‌های عاملی فعال در طول تشکیل فیلم به صورت متقاطع به هم متصل می‌شوند و یک لایه تشکیل می‌دهند. بدن فیلم رنگ ساختاری توسعه پوشش‌های اکریلاتی مبتنی بر آب می‌تواند بسیاری از حلال‌های فرار آلی را با آب جایگزین کند، به شرط حصول اطمینان از خواص منحصر به فرد پوشش‌های آکریلات، و در نتیجه به هدف کاهش تا حد زیادی آلودگی هوا دست یابد.

رزین های اکریلیک محلول در آب بیشتر آنیونی هستند و مقدار مناسبی از کربوکسیلیک اسیدهای غیراشباع مانند اسید اکریلیک، متاکریلیک اسید، انیدرید مالئیک، متیلن سوکسینیک اسید و غیره در مونومرهای رزین کوپلیمریزه شده انتخاب می شوند، به طوری که زنجیره جانبی دارای کربوکسیل است. گروه ها. و سپس با آمین آلی یا آب آمونیاک خنثی می شود تا حلالیت در آب به دست آید. علاوه بر این، حلالیت رزین در آب را می توان با انتخاب مونومرهای مناسب برای معرفی گروه های آبدوست مانند گروه هیدروکسیل -OH، گروه آمیدو -CONH2 یا باند -O-اتری در زنجیره جانبی رزین افزایش داد. رزین اکریلیک که خنثی می شود و به نمک تبدیل می شود در آب محلول است، اما حلالیت آن در آب زیاد قوی نیست و اغلب یک مایع مادی یا محلولی با ویسکوزیته بالا تشکیل می دهد، بنابراین باید مقدار معینی از مواد کمکی آبدوست به آن اضافه شود. رزین محلول در آب حلال برای افزایش حلالیت آب رزین.