سمپاشی پوشش های مقاوم در برابر آتش برای سازه های فولادی چه مشکلاتی ایجاد می کند؟

سه مشکل شایع در سم پاشی روکش های نسوز برای سازه های فولادی:

1. پوشش اسپری بسیار نازک است
هدف از پاشش پوشش های نسوز بر روی سازه های فولادی افزایش حد مقاومت سازه های فولادی در برابر آتش است. شاخص عملکرد محدودیت مقاومت در برابر آتش سازه فولادی با ضخامت اسپری ارتباط تنگاتنگی دارد. برای همان نوع پوشش ضد حریق ، ضخامت سم پاشی متفاوت است و حد مقاومت در برابر آتش نیز متفاوت است. اگر ضخامت پوشش نسوز سازه فولادی مطابق با الزامات طراحی پاشیده نشود ، حد مقاومت فولاد در برابر آتش نمی تواند الزامات حفاظت در برابر آتش را برآورده کند.

2. روی سطح اسپری شده پاپیله وجود دارد
برای اطمینان از صاف و یکنواخت بودن سطح پوشش ، ضخامت سم پاشی باید الزامات را برآورده کند. با این حال ، برخی از واحدهای ساختمانی این الزامات مشخصات را نادیده می گیرند و برخی تأکید می کنند که ستون های فولادی پس از سمپاشی تزئین شده اند و ماستوئیدهایی وجود دارند که از انتظار نمی ترسند. ، این نوع مشکلات 10 درصد را شامل می شود. در صورت وجود ماستوئید ، پس از اندازه گیری ماستوئید ، ماستوئید باید برداشته شود تا اطمینان حاصل شود که سطح استوانه قبل از بازرسی لازم است ، در غیر این صورت فاقد صلاحیت است.

3. نوع انتخاب اشتباه است
انواع مختلف پوشش های نسوز ضخامت های متفاوتی بر روی سازه های فولادی پاشیده می شوند و محدودیت مقاومت در برابر آتش نیز متفاوت است. انواع مختلف پوششهای مقاوم در برابر آتش باید بر روی قسمتهای مختلف سازه فولادی پاشیده شود تا اطمینان حاصل شود که محدوده مقاومت در برابر آتش سازه فولادی الزامات ضد حریق را برآورده می کند. اگر نوع اشتباه انتخاب شود ، حتی اگر ضخامت لایه اسپری شده به ضخامت برسد ، الزامات حفاظت در برابر آتش را برآورده نمی کند.